Druk op "Enter" om naar de inhoud te gaan

De staat verdrukt, de overheid is een plaag

Op school, door de krant en de NOS wordt ons dagelijks voorgehouden: zonder overheid zou onze samenleving een grote chaos zijn, een oorlog van allen tegen allen ( Thomas Hobbes 1588-1679). Wij leren dat de moderne overheid er is voor het algemeen be­lang. Dat de overheid en de rechtspraak onpartijdig zijn en dat wij allemaal, wit of zwart, man of vrouw of iets anders en ongeacht etniciteit en geloof, gelijk zijn voor de overheid en dat de politie ook de vriend is van onze zwarte en gekleurde medemens. Wij leren dat de overheid voor ons zorgt en er is om grote problemen op te lossen. De werkelijkheid is helaas anders.

In Utrecht zou niemand in armoede hoeven leven als de gemeente de honderden miljoenen die over de balk worden gegooid voor het muziekpaleis, de ondergrondse parkeervoorziening onder het Jaarbeursplein, de opwaardering van de Noordelijke Randweg Utrecht, de instandhouding van de vele nut­teloze beleidsambtenaren en managers zou gebruiken voor schuldhulpverlening en structurele inkomenssteun

In Utrecht zou geen woningnood bestaan als de gemeente niet vele duizenden betaalbare so­ciale huurwoningen had laten slopen om die te vervangen door koopwoningen. In 1996 was het aandeel sociale huur 47%. Het beleid van de gemeente is sinds 2000 om dat terug te bren­gen naar 30%. In steden als Den Haag, Rotterdam en Amsterdam idem. Het creëren van woningnood heeft geen ander doel dan het opdrijven van de  prijs van woningen. Daar verdienen de banken aan (hypotheken), bouwend nederland en de gemeente zelf (leges op bouwvergunning, stijgende grondprijzen, onroerende zaak belasting).

Om de gemeenteraad en het publiek zo gek te krijgen dat ze met de sloop van sociale huurwo­ningen akkoord gingen besloot de gemeente Kanaleneiland, Overvecht, Zuilen en Hoograven in persberichten en nota’s af te schilderen als wijken die onveilig en onleefbaar zijn doordat er zoveel Turken en Marokkanen wonen. Van der Laan (destijds staatssecretaris) en Vogelaar (destijds minister) en in Utrecht de wethouders Van Kleef en Bosch (allemaal van de PvdA) hebben met hun stigmatiserende verhalen over de eenzijdige bevolkingssamenstelling van “achterstandswijken” belangrijk bijgedragen aan afkeer tegen alloch­tonen om een argument te hebben om sociale huurwoningen te kunnen slopen.

In Nederland hebben we de ene na de andere onderwijshervorming gehad, hebben enorme fusies plaatsgevonden die een heel leger van managers en bestuurders aan een riant salaris geholpen hebben. En steevast met het verhaal dat kansarmen meer kansen moeten hebben. Dat het onderwijssysteem kinderen uit kansarme milieus nauwelijks kansen biedt en ervoor zorgt dat kinderen uit de gestudeerde elite worden bevoordeeld, daar is sinds de 60-er jaren niets aan veranderd. Allochtone kinderen van nu zijn net als arbeiderskinderen van toen zwaar oververtegenwoordigd op lagere beroepsopleidingen en voorbestemd voor ongeschoold werk en werkloosheid.

Als je bewoners vraagt wat zij het grootste probleem vinden, dan antwoordt een grote meer­derheid: onveiligheid en criminaliteit. Dat weet de overheid, maar die doet niets om de on­veiligheid terug te dringen, behalve aan de hand van politiestatistieken aantonen dat de onvei­ligheid elk jaar weer wat is afgenomen. Maar geen burger gelooft dat. En terecht want die po­litiestatistieken zijn gebaseerd op aangiften. En steeds minder mensen doen aangifte, want de politie komt in de meeste gevallen toch niet kijken. Wat burgemeesters wél doen is de stad vol hangen met camera’s, maar dat is slechts is om de indruk te wekken dat er iets wordt gedaan tegen de onveiligheid. Of, zoals in Utrecht lange tijd het geval is geweest, in achterstandswijken als Kanaleneiland mosquito’s plaatsen om het samenscholen van Marokkaanse hangjongeren te voorkomen. Dat paste in het stigmatiseringsbeleid waar ik het eerder over had.

In 1999 sprake EU-landen af dat in 2010 aan norm voor stikstofdioxide (NO2) zou wor­den voldaan. Het RIVM berekende in 2005 dat bij de gestelde norm van 40 microgram/m3 nog steeds elk jaar 16.000 Nederlanders enkele jaren te vroeg zouden sterven door luchtverontreiniging en tien keer zoveel mensen astma en copd zouden hebben. De overheid deed niets om die normen te halen behalve het produceren van stapels dure rapporten en actieplannen. Sterker nog, het Nationaal Samenwerkingprogramma  Luchtkwaliteit werd bedacht om de EU-normen te ontduiken. Het gevolg is dat de norm die in 2010 moest worden gehaald in 2015 nog steeds niet is gehaald en dat er sinds 2005 in Nederland pakweg 100.000 Nederlanders voortijdig zijn overleden door luchtverontreiniging.

In 1997 spraken landen, waaronder Nederland, af dat de uitstoot van CO2 teruggebracht zou worden tot 6% onder het niveau van 1990. De gemeente Utrecht deed net als andere grote steden niets om die afspraak na te komen en doet nog steeds niets. Het autoverkeer in een stad is goed voor 40% van de CO2 uitstoot in de stad, maar het autoverkeer en de parkeergelegenheid terugdringen is er niet bij want de gemeente raakt de grond voor kantoren in het stationsgebied niet kwijt als er niet meer parkeervoorzieningen komen. Recentelijk zijn er in Nederland drie nieuwe steenkoolcentrales in gebruik genomen. Op het bezwaar dat de biowarmteinstallatie die Eneco wil bouwen in Utrecht veel CO2 uitstoot en dat niet eens is berekend hoeveel is de rechtbank Utrecht (UTR 16/1787) niet ingegaan. Alsof het er niet toe doet dat zich een klimaatramp aan het voltrekken is.

Om te verbergen dat de overheid problemen als woningnood, werkloosheid, armoede, luchtverontreiniging, onveiligheid niet oplost maar juist erger maakt worden die problemen geweten aan de komst van vreemdelingen en migranten. Dat mes snijdt aan twee kanten. De schuld van alles wat verkeerd gaat kan gelegd worden bij allochtonen en de discriminatie die daar het gevolg van is zorgt ervoor dat allochtonen in grote getale beschikbaar zijn voor ongeschoold en slecht betaald werk én uitgespeeld kunnen worden tegen ongeschoolden met een hollandse achtergrond die daardoor ook genoegen moeten nemen met een karig loon. Het tegen elkaar opzetten van bevolkingsgroepen en het aanwijzen van zondebokken is een beproefd middel van de overheid om de aandacht af te leiden van wat de overheid verkeerd doet en ervoor te zorgen dat de woede van de mensen zich niet tegen de overheid richt maar tegen minderheden die toch al in de verdrukking zitten.

De afkeer van vreemdelingen wordt door de overheid overigens ook sterk bevorderd (zie de stringente door Cohen van de PvdA ontworpen vreemdelingenwet) onder druk van de Europese wapen-en bewakingsindustrie (Xenofobie business, À quoi servent les contrôles migratoires van Claire Rodier). Racistische propaganda om vluchtelingen en migranten aan de grenzen van Europa tegen te houden blijken vooral bedoeld om de Europese burger steeds meer belasting te laten afdragen waar de snel groeiende wapen- en bewakingsindustrie blij mee kan worden gemaakt.

De overheid die geacht wordt onze veiligheid te beschermen staat toe dat er nog steeds Amerikaanse kernwapens in Nederland liggen opgeslagen, laat zich door Amerika en de NAVO betrekken bij oorlogen in Irak, Syrië, Libië, Afghanisten en helpt bombardementen uit te voeren op onschuldige burgers die die oorlogsgebieden ontvluchten richting Europa, waar ze op voorstel van onder andere Diederik Samsom meteen (dus zonder asiel te kunnen aanvragen, wat in strijd is met mensenrechtenverdragen)  worden teruggestuurd naar Turkije. Dat het Westen, dus ook Nederland, wordt gehaat en dat dat een voedingsbodem is voor wraak en terrorisme ligt voor de hand, maar dat is voor een overheid die er op uit is de belangen van de wapen- en bewakingsindustrie te behartigen en argumenten zoekt om de eigen bevolking steeds meer af te luisteren en in de gaten te houden geen punt van overweging.

Wat al deze voorbeelden duidelijk maken is dat de overheid er niet op uit is problemen op te lossen maar juist problemen maakt en ze in stand houdt. Dat heeft twee redenen. De eerste is dat de overheid er op uit is zich onmisbaar te maken. Dat zorgt immers voor werk op de plank voor een leger van ambtenaren en het schept carrièremogelijkheden voor ambitieuze politici. De tweede is dat er enorm aan die problemen wordt verdiend door bouwend nederland, banken, de asfaltindustrie, de wapen- en bewakingsindustrie. Pro­blemen oplossen is vanuit de optiek van de overheid en haar vrienden het domste wat je kan doen, het zoiets als het slachten van de kip die gouden eieren legt.

Het spreekt vanzelf dat de overheid alles uit de kast moet halen om haar burgers wijs te blijven maken dat de overheid de belangen van het volk behartigt. Er zijn steeds meer mensen die niet meer geloven dat de overheid er voor hun is en dat de overheid hun problemen eerder erger maakt dan ze oplost. Het wantrouwen tegen de overheid en de politiek wordt door de politieke elite opgevat als een gebrek aan algemene ontwikkeling en het antwoord daarop is steeds meer propaganda. Propaganda verpakt in ‘wetenschappelijke’ adviezen en rapporten, die met behulp van ‘onafhankelijke’ ‘kritische’ ‘kwaliteitsmedia’ die uit de hand van de overheid eten, dagelijks aan de man wordt gebracht.

Dankzij internet zijn burgers voor hun informatie steeds minder afhankelijk van de overheid en van de mainstream media. Met name door facebook komen ze in contact met websites en blogs die totaal andere informatie bieden. Informatie waaruit bijvoorbeeld blijkt dat Amerika en zijn medestanders doen alsof zij Al Qaida en ISIS bestrijden, maar ze ondertussen van wapens voorzien. Dat de NAVO en Amerika om het hardst roepen dat Rusland een agressor is, terwijl de waarheid is dat Rusland omsingeld wordt door legerbases van Amerika en de NAVO. De sociale media brengen ons op de hoogte van het schandalig optreden van de politie tegen zwarte demonstranten en actiegroepen die zich verzetten tegen de uitzetting van vluchtelingen. En om nu te zorgen dat wij ons niet meer kunnen laten informeren anders dan door informatie die de goedkeuring van de overheid heeft is in het EU-parlement met grote meerderheid het voorstel Elżbieta Fotyga aangenomen om regeringsonwelgevallige informatie te censureren.

Laatst zei een goede vriend tegen mij: als het duidelijk is dat de overheid problemen maakt en in stand houdt in plaats van ze op te lossen, waarom verdoen we onze tijd dan met inspraak, juridische procedures tegen de overheid en participatietrajecten?  Vroeger, toen de overheid nog klein was, losten we zelf onze problemen zelf op. Dat eigen initiatief hebben we ons laten afnemen. Wij hebben makke schapen van ons laten maken door een overheid die steeds meer over alles en iedereen de baas is gaan spelen en bepaald niet om dienstbaar te zijn, althans niet aan het volk.

Inderdaad. Waarom al die moeite doen om een onwillige wethouder ervan te overtuigen dat de biowarmteinstallatie en de stadsverwarming van Eneco een rendement heeft van niks en schadelijk is voor het milieu? Het is veel effectiever en veel minder werk als we met zijn allen ons contract met Eneco opzeggen en een andere leverancier zoeken. Dan laat Eneco het wel uit zijn hoofd om die biowarmteinstallatie te bouwen en dan komt er snel een eind aan die veel te dure stadsverwarming.

Veel bewoners zijn het zat dat er in hun buurt overlast wordt bezorgd en dat klagen bij de ge­meente en de politie niet helpt. Die organiseren zelf een soort buurtwacht. Met whatsapp is dat heel makkelijk. Het aantal inbraken in een buurt met een actieve buurtwacht daalt spectaculair. Laat Toezicht&Handhaving maar wegblijven, want die komen toch niet. Die kan je ’s avonds laat trouwens niet eens meer bellen.

In verschillende buurten beginnen mensen buurtzorg op te zetten om elkaar te helpen. Met veel bureaucratische ellende kan je van de gemeente 10 minuten zorg krijgen. Dan is het veel makkelijker om elkaar te helpen. Als de gemeente toch niets doet dan moeilijkheden maken, laat ze dan een flink aantal leidinggevenden en beleidsambtenaren eruit gooien. Dat scheelt in de tegenwerking en het is goedkoper ook.

De overheid heeft ons leven duur gemaakt. Wij moeten steeds langer werken voordat we met pensioen kunnen gaan. En wat krijgen we er voor terug? Een overheid die het oplossen van problemen voornamelijk in de weg staat en ons bestaan juist onveilig maakt. We moeten het initiatief weer terugnemen. Minder overheid maakt het leven goedkoper, prettiger, veiliger en gezonder. Liberaal, maar waar.

Reacties zijn gesloten.