Druk op "Enter" om naar de inhoud te gaan

Hoe Niger wordt onderontwikkeld door het IMF en het rijke Westen

Een duidelijk voorbeeld van hoe arme landen onderontwikkeld worden gemaakt en gehouden door het rijke Westen en instellingen als het IMF is Niger. Onderstaande tekst is een samenvatting van een hoofdstuk uit Destrucción Masiva van Jean Ziegler*. Zeer aan te raden voor politici die maar niet willen begrijpen waarom er zoveel mensen het Afrikaanse continent proberen te ontvluchten.

Niger, dat deels in de Sahara ligt en deels ten zuiden daarvan, hoort tot de armste landen, tot de landen waar sprake is van wat door VN beschouwd wordt als “protracted crises”: waar honger een structureel én een conjunctureel probleem is. Het aantal inwoners was in 2016 ruim 18,5 miljoen. Slechts 4% van de grond is geschikt voor akkerbouw. Dat betekent een grote afhankelijkheid van veeteelt en visserij. Niger heeft 20 miljoen stuks vee: kamelen, zeboes, geiten, ezels. Niger gaat gebukt onder schulden en gaat gebukt onder de ijzeren wet van het IMF.

Om geld van het IMF te kunnen lenen moest Niger zijn nationale veterinaire dienst afschaffen, wat voor multinationale ondernemingen die zich toeleggen om veterinaire producten betekende dat de boeren  volledig van hen afhankelijk werden, dat zij konden rekenen wat ze wilden en dat er geen enkel toezicht is van de staat op de kwaliteit van vaccins, medicamenten en middelen om parasie­ten te bestrijden. Het klimaat is hard en de kosten om het vee gezond te houden zijn dankzij het IMF dus niet meer op te brengen. Boeren wachten niet tot het vee sterft, maar proberen er voor die tijd nog wat voor te vangen. Met hun families trekken ze vervolgens naar sloppenwijken rond de steden in de hoop daar wel in hun onderhoud te kunnen voorzien.

Honger is in Niger een regelmatig terugkerend probleem, namelijk elke keer als het land door extreme droogte of sprinkhanenplagen geteisterd wordt. Miljarden sprinkhanen vreten in korte tijd alles kaal: bomen, struiken, akkers. De boeren met hun familie kunnen niets anders doen dan schuilen in hun hutten en wachten tot het voorbij is. Hetzelfde gebeurt overigens in het Midden-Oosten, de Magreb, Pakistan en India. Er valt weinig tegen te doen want bestrijding met giftige pesticiden maakt ook de akkers voor jaren onbruikbaar.

Niger stelde zich op de onvermijdelijke sprinkhanenplagen in door grote voorraden gerst, gierst en tarwe aan te leggen. Het IMF heeft het land echter gedwongen die voorraden af te stoten die de regering dus achter de hand hield voor rampen. Volgens het IMF leverden die grote voorraden een beperking op voor de vrije markt. Dankzij het IMF wordt Niger nu gemiddeld om het jaar door ernstige hongersnood getroffen.

Niger is een neokolonie van Frankrijk. Het land is rijk aan uranium. Dat uranium wordt gewonnen door Areva, een Franse staatsonderneming. Daar profiteert Niger nauwelijks van, want vrijwel de hele opbrengst is winst voor Areva. In 2007 besloot president Mamadou Tanja in te gaan op een voorstel van China om samen het bedrijf Somina op te zetten. Niger zou daardoor ook wat aan de eigen uraniumvoorraad kunnen verdienen. Prompt volgde een legercoup onder leiding van Salou Djibo, die meteen een streep haalde door het plan en ervoor zorgde dat het Franse Areva het monopolie be­hield van de uraniumwinning in Niger.

Al jaren is sprake van een enorm irrigatieproject, waardoor 440.000 hectare grond agrarisch zou kunnen worden gebruikt en een einde zou kunnen worden gemaakt aan de honger van 10 miljoen inwoners. Daar heeft Niger dus geen geld voor doordat de winst op de winning van uranium in de zak van de Franse staatsonderneming  Avera verdwijnt.

De ellende waarin de bevolking leeft heeft in het noorden van Niger geleid tot het ontstaan van groepen terroristen behorend tot het netwerk van Al Qaeda del Magreb Islámico, die het met name op Europeanen hebben voorzien. Het kost Al Qaeda niet de minste moeite soldaten te werven onder de talloze jongeren die dankzij het IMF en het Franse neokolonialisme een permanent miserabel leven leiden.

* Jean Ziegler was 8 jaar speciale rapporteur van de VN over honger in de wereld. Van het boek, oor­spronkelijk in het Frans geschreven, bestaat geen Engelse vertaling.

Reacties zijn gesloten.